Ինձ թվում է, որ պահեր էն լինում, որ ես արժանի եմ։ Բայց լինում են պահեր, որ ես
ինձ սկսում եմ չկառավարել և սկսում եմ չգիտեմ ինչու բոլորի վրա սկսում եմ քամահրանքով
խոսել։Բայց ես հարգում եմ իմ ծնողներին և անում եմ իմ պարտականությունները։ Օրինակ
երբ իմ մայրիկին ինչ, որ բան է պետք լինում գնելու ես գնում եմ և գնում եմ: Աղբ եմ
թափում։
Комментариев нет:
Отправить комментарий