воскресенье, 26 апреля 2020 г.

Սփյուռքի գրականություն


Մկրտիչ Հաճյան

Ճիշտն ասած այս «Երազներ ունեինք» բանաստեղծությունը շատ է մտածել տալիս, քանի-որ իրոք, կարող է բան չմանալ շուտով, ինչի մասին կարելի է երազել։ Իսկ երազելը հետաքրքիր բան է,որի միջոցով կարելի է կազմել նպատակ,որին պետք է հասնել տարբեր իրավիճակներ հաղթահարելով։ Եթե երազանքներ չլինեն, չեն լինի նաև նպատակներ։ Իսկ առանց նպատակ կյանքն հետաքրքիր չէ, ամենա-փոքր բանին հասնելը նույնպես կարող է համարվել նպատակ, մնում է պարգևատրումը մեծ լինի։


Շառլ Ազնավուր

Իհարկե առաջին մի-քանի տողից կարելի է հասկանալ,որ Շարլ Ազնավուրի «Մնա» բանաստեղծությունը  սիրո մասին է, սերը արրտահայտված է զգացմունքների միջոցով, իսկ զգացմունքները տողերի։ Չգիտեմ արժի արդյոք օրինակ բերել թե,որ տողերն են սիրո մասին,քանի-որ բոլոր տողերն էլ հենց այդպիսզին են։ «Մի աղջնակ» բանաստեղծությունը կարելի է համարել մի փոքր պատմվացք, մի աղջկա մասին ում սիրտը գրավել է մի տղա, սիրելով անցնում են օրերը և գալիս է այն օրը, որտեղ տղան պետք է լքի աղջկան։ Աղջիկը մնում է միայնակ և - Դեռ տասնվեց տարեկան մի խենթ աղջնակ,
                       Գարնանաբույր մի աղջնակ,
                        Նա պառկած է ճամփին մենակ:
                        Մեռա՜ծ, մեռա՜ծ…

Քեզ համար հայաստան պոեմը իհարկե իր սիրելի մայրենիքի, Հայաստանի մասին է․
Ասում է,որ ինչել լինի, միևնույն է նա չի կորցնի իր հույսը Հայաստանի մեջ, նա ուզում է տեսնել Հայաստանի վերելքը, դա նրա ցանկություններից մեկն է։

Комментариев нет:

Отправить комментарий